Nestor 2008
dr Józef Zięba

Decyzją Redakcji Czasopisma Artystycznego „Nestor”, tytuł NESTOR 2008 oraz Order Nestorii otrzymuje dr Józef Zięba za sukces odczytania z rękopisów kilkuset sonetów Stanisława Bojarczuka, przygotowanie ich do druku oraz spisanie monografii tego wybitnego, zapomnianego krasnostawskiego poety, określanego mianem polskiego Petrarki. Efekt pracy dr. Józefa Zięby zamknął się w tomie Linie liryki (Krasnystaw-Lublin 2008) wydanym staraniem Miejskiej Biblioteki Publicznej w Krasnymstawie, dzięki wieloletniej determinacji miejscowych środowisk literackich.

Józef Zięba urodził się 15 sierpnia 1932 roku w Powursku na Wołyniu w rodzinie rzemieślniczej, jako syn Władysława Zięby i Antoniny z domu Bomba. W 1943 roku zmuszony został wraz z rodziną do opuszczenia rodzinnego domu, z powodu zagrożenia rzeziami ukraińskimi. Zamieszkał w Kowlu, a następnie w Chełmie, gdzie w 1947 roku ukończył Szkołę Podstawową nr 2, a cztery lata później - Gimnazjum i Liceum im. S. Czarnieckiego. Następnie zamieszkał w Lublinie, gdzie studiował filologię polską na KUL-u, którą ukończył w 1955 roku obroną magisterium. W 1974 r. za rozprawę Amatorski ruch teatralny na wsi 1918-1939 otrzymał stopień naukowy doktora w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie. Należał do grup literackich „Golkonda” i „Atlantyda” założonych przez Piotra Kuncewicza. W okresie przynależności do Lubelskiego Klubu Literackiego współpracował przy redagowaniu kolumny Teraz w „Kurierze Lubelskim”.

Od 1957 r. pracował w Miejskim, a potem Lubelskim Domu Kultury, jako instruktor w poradni kulturowo-oświatowej, a następnie - kierownik działu organizacji pracy, dokumentacji i wydawnictw. Był inicjatorem powstania Muzeum Literackiego im. J. Czechowicza w Lublinie, które prowadził jako dyrektor przez 21 lat - od jego powstania, aż do 1989 roku.

Był członkiem Związku Literatów Polskich do chwili jego rozwiązania podczas stanu wojennego. Od 1989 roku należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Lublinie, a w 1996 pełnił tam nawet obowiązki prezesa.

Poezją debiutował w 1957 roku na łamach „Tygodnika Powszechnego” (nr 30). W latach siedemdziesiątych za tomik Świadectwo istnienia otrzymał nagrodę im. J. Czechowicza. Za zbiór opowiadań regionalnych pt. Szklaneczka Króla Stasia nagrodziło go w 1977 roku Towarzystwo Miłośników Lublina. Natomiast powieść Dzierżak przyniosła mu wyróżnienie w konkursie ZLP i Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. Później Nagroda Miasta Lublina w 1978 i I miejsce w konkursie Polacy na Wołyniu i Polesiu 1939-1946 za wspomnienia zatytułowane Znad Stochodu. Józef Zięba jest także autorem rozpraw, artykułów i szkiców naukowych.

Wśród odznak i odznaczeń posiada m.in.: medal Gorącym Sercom (1977), odznakę Zasłużony Działacz Kultury (1980), srebrną honorową odznakę Zasłużonemu dla Lublina (1981), honorową odznakę Za Zasługi dla Lubelszczyzny (1986) i Order Nestorii (2008).